Γιώτα Καραγιάννη... Παιδί για πάντα...

Οι κανόνες της τάξης είναι απαραίτητοι για την εύρυθμη λειτουργία του τμήματος κι έτσι κάθε χρόνο τους θεσπίζουμε πολύ νωρίς, προνήπια - νήπια και νηπιαγωγοί. Φέτος χρειάστηκε η βοήθεια μερικών ζωηρών ... σκύλων (!) που δεν ξέρουν πως να συμπεριφερθούν σωστά στο νηπιαγωγείο! Ευτυχώς εμείς είμαστε φίλοι και όχι σκύλοι οπότε συμφωνήσαμε σε μερικά απλά πράγματα: Να μιλάμε ήρεμα, να μην φωνάζουμε. Να μοιραζόμαστε παιχνίδια. Να περπατάμε μες την τάξη και όχι να τρέχουμε. Να προσέχουμε τα βιβλία, ούτε να τα σκίζουμε, ούτε να τα μουτζουρώνουμε. Να μην δαγκώνουμε, να μην χτυπάμε και να μην φτύνουμε. Να σηκώνουμε χέρι για να μιλήσουμε. Να περιμένουμε να μιλήσουν οι άλλοι χωρίς να τους διακόπτουμε. Να μην χαραμίζουμε το χαρτί κουζίνας και το χαρτί υγείας. Να μην μαλώνει η κυρία τα παιδάκια! Τους κανόνες αυτούς θα τους φυλάγουν οι φίλοι μας οι σκύλοι. Διπλώσαμε τετράγωνα χαρτιά στη μέση και τσακίσαμε τα αυτιά, με μια μύτη και μια γλώσσα, ζωγραφίσαμε τα μάτια κι έτοιμος ο σκύλος μας.

14 Σεπτεμβρίου, γιόρταζε ο Σταύρος και η Σταυρούλα, καθώς η ημέρα ήταν αφιερωμένη στην Ύψωση του Τίμιου Σταυρού από την Αγία Ελένη, μητέρα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Ας δούμε όμως πώς έγιναν τα γεγονότα (σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση) μέσα από ένα ωραίο άρθρο του Αντώνη Κρασάκη από το παδικό ιστολόγιο "ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ": Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, το 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρα