Μέρα αποταμίευσης...να θυμηθώ να γεμίσω το κουτί της ευγνωμοσύνης!!!

Μέρα αποταμίευσης αύριο και μιλήσαμε σήμερα για τα χρήματα και την χρήση τους. Μία σημαντική διευκρίνηση για τα παιδιά είναι η απάντηση στην ερώτηση:
 -Που τα βρίσκουμε;
Τα παιδιά εύκολα απαντούν
- Στην τράπεζα!!! Μα μόνο αν δουλέψεις θα ανταμοιφθείς και τότε θα έχεις χρήματα στην τράπεζα.
Είδαμε στο you tube την ιστορία του τζίτζικα και του μέρμηγκα
και αργότερα διαβάσαμε το καταπληκτικό βιβλίο
 *Το δώρο της παπλωματούς*
"Μια φορά και έναν καιρό σ'ένα σπίτι στα ψηλά βουνά ζούσε μια Παπλωματού, ράβοντας όλη μέρα τα παπλώματά της. Κάποιοι έλεγαν ότι τα έραβε με υφάσματα που είχαν τα πιο όμορφα χρώματα, δώρο των νεράιδων, ενώ άλλοι πως τα δάχτυλά της ήταν μαγικά.
Πολλοί ήθελαν να αγοράσουν ένα από τα παπλώματά της, όμως αυτή τους απαντούσε ευγενικά: «Χαρίζω τα παπλώματά μου μόνο στους φτωχούς! Δεν είναι για τους πλούσιους και ούτε τα πουλάω!» Και πράγματι αυτό ακριβώς έκανε... Τα κρύα βράδια του χειμώνα κατέβαινε στα καλντερίμια της πόλης και σκέπαζε με τα πάπλωματά της, που έραβε ολημερίς και ολονυχτίς, φτωχούς ανθρώπους που ζούσαν στο δρόμο...
Κάπου εκεί κοντά, ζούσε ένας πλούσιος βασιλιάς που αυτό που επιθυμούσε όσο τίποτα ήταν να του κάνουν συνεχώς δώρα. Τόσα πολλά ήταν τα δώρα που έπαιρνε καθημερινά μέχρι που είχε μαζέψει στο παλάτι του ότι πιο όμορφο και πολύτιμο υπήρχε σε όλο τον κόσμο! Αλλά παρ'όλο που τίποτα δεν του έλειπε, δεν ήταν ευτυχισμένος  και αναζητούσε να αποκτήσει αυτό το κάτι που θα τον έκανε να νιώσει αυτό το συναίσθημα. Γι αυτό και όταν έμαθε για τα παπλώματα της Παπλωματούς απαίτησε αμέσως από αυτή να του χαρίσει ένα. Η Παπλωματού όμως του είπε: «Θα φτιάξω το πάπλωμα που θες μόνο όταν χαρίσεις όλα τα πράγματά σου».
Ο Βασιλιάς όμως το αρνήθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα και διέταξε να την φυλακίσουν σε μια σπηλιά όπου ζούσε μια μεγάλη αρκούδα. Μετάνιωσε όμως για την πράξη του, επέστρεψε στην σπηλιά να την ελευθερώσει. Τότε ήταν που είδε την παπλωματού ελεύθερη, να έχει πιάσει φιλία με την αρκούδα φτιάχνοντάς της ένα μαξιλάρι από το σάλι της.
Ο Βασιλιάς ζήτησε για δεύτερη φορά από την Παπλωματού να του φτιάξει ένα πάπλωμα. Η απάντηση που πήρε όμως ήταν πάλι η ίδια. Θυμωμένος διέταξε αυτή την φορά να την αφήσουν σε ένα τόσο δα μικρό νησάκι στην μέση μιας λίμνης που μετά βίας χωρούσαν τα δυο της πόδια. Όταν όμως μετανιωμένος για άλλη μια φορά επέστρεψε να την ελευθερώσει, την βρήκε στην όχθη μαζί με τα σπουργίτια. Είχε πετάξει μέχρι εκεί με την βοήθειά τους όταν έραψε στο καθένα από αυτά ένα μικρό παλτουδάκι. 
Για τρίτη φορά ο βασιλιάς ζήτησε από την Παπλωματού ένα πάπλωμα. Η απάντηση της όμως ήταν πάλι η ίδια. Αποφάσισε όμως τελικά να συμφωνήσει με αυτή και να χαρίσει τα υπάρχοντά του.
Ξεκίνησε κάνοντας το πρώτο του δώρο. Έπειτα το δεύτερο και μετά το τρίτο. Τότε ήταν που άρχιζε να σχηματίζεται κάτι σαν χαμόγελο στα χείλη του. Έτσι συνέχισε να χαρίζει τα υπάρχοντά του- μέχρι και μακρινά ταξίδια έκανε- όταν κατάλαβε ότι όσο πιο πολλά χάριζε τόσο μεγαλύτερη ήταν η χαρά που έπαιρνε από τους ανθρώπους που έδειχναν ευτυχισμένοι με τα δώρα του. 
Ο βασιλιάς είχε χαρίσει όλη του την περιουσία και είχε μείνει πάμφτωχος. Ήταν όμως ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που είχε δει η παπλωματού και φυσικά τότε του δώρισε το ωραιότερο πάπλωμα που είχε φτιάξει ποτέ! Και εκείνος για να την ευχαριστήσει της έκανε δώρο τον θρόνο του για να κάθεται εκεί αναπαυτικά και να ράβει τα παπλώματά της. 
Από τότε ο βασιλιάς τριγυρνούσε στις πόλεις και έψαχνε να βρει τους πιο φτωχούς ανθρώπους για να δωρίσει τα παπλώματα της Παπλωματούς, και ήταν πάντα χαμογελαστός και γεμάτος χαρά και ευτυχία..."
Η περιγραφή του βιβλίου είναι από http://parami8oxora.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html?m=1
Έτσι ξεκινήσαμε να κουβεντιάζουμε για την προσωρινή χαρά που μας δίνουν τα υλικά αγαθά, πως οι διαφημίσεις μας δημιουργούν ψεύτικες ανάγκες και πόση ευγνωμοσύνη πρέπει να νιώθουμε για τα μη υλικά αγαθά που χαιρόμαστε καθημερινά και για τα οποία ευχαριστούμε τον Θεό στην πρωινή μας προσευχή:
Κάθε πρωί και κάθε βράδυ
Θεέ μου σε παρακαλώ
Να με φωτίζεις στην ψυχή μου
Πάντα να κάνω το καλό.
Σ' ευχαριστώ για τα λουλούδια
Σ' ευχαριστώ για τα πουλιά
Τον πατερούλη, τη μανούλα
Κι όλου του κόσμου τα παιδιά!
             
Κάθε παιδί σκέφτηκε 2 ή 3 λόγους για τους οποίους νιώθει ευγνωμοσύνη τους γράψαμε σε χαρτάκια και τα κλείσαμε στο κουτί της ευγνωμοσύνης με την υπόσχεση ότι όποτε νιώθουμε λυπημένοι θα ανοίγουμε το κουτί και θα  θυμόμαστε όλα εκείνα που μας γεμίζουν χαρά και δύναμη.



 

Τα κουτιά είναι από μάσκες μαλλιών. Πάνω στα καπάκια τους κολλήσαμε λουλούδια.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιλέκο τσολιά για πρόσκληση 25ης Μαρτίου

Φως και σκιά στο νηπιαγωγείο

Τι ώρα είναι? Ώρα για νηπιαγωγείο!